Kolej Żelazna Siedlce – Ostrołęka została zaprojektowana jako linia magistralna – dwutorowa. Projekt ten został wykonany i w początkowym okresie swego istnienia linia ta faktycznie była dwutorowa jednak w ciągu jej pierwszych kilometrów zdecydowano się rozdzielić oba tory. Ówczesny tor nr 1 miał identyczny przebieg jak dzisiejszy aczkolwiek tor nr 2 zdecydowano się wytrasować w zupełnie inny sposób.
Historia:
Oba tory Kolei Siedlecko – Ostrołęckiej brały początek w stacji Siedlce. Tor nr 1 zaczynał się i przebiegał identycznie jak dziś. Tor nr 2 zaś kilkaset metrów przed przejazdem kolejowym na ulicy Piaskowej oddzielał się od „jedynki”, wędrował wzdłuż niej aczkolwiek nie nasypem a głębokim wkopem, przebiegając pod linią Kolei Warszawsko – Terespolskiej oraz dzisiejszą ulicą Warszawską. Następnie szerokim łukiem wpadał do Siedlec łącząc się z torami stacyjnymi w dzisiejszym tak zwanym Parku Osobowym. Było to podyktowane chęcią takiego prowadzenia ruchu w kierunku Małkini oraz Warszawy, żeby trasy pociągów (ich przebiegi) nie kolidowały ze sobą nawzajem. Rozwiązanie to zapewniało jednoczesny, bezkolizyjny wjazd pociągów z Małkini i Warszawy na stację w Siedlcach. Rozwiązanie to w czasach, gdy kolej w Polsce dopiero raczkowała było absurdalne aczkolwiek jeśli spojrzymy na główne przeznaczenie linii do Małkini (linia rokadowa znaczenia militarnego) nie wydaje się już to bezsensowne.
Okres międzywojenny dla tej części linii nr 34 jest zagadką. Po I Wojnie Światowej rozebrano tor nr 2 a co się stało z bezkolizyjnym wjazdem do Siedlec nie wiadomo. Na pewno na tym odcinku pozostały wiadukty w ciągu ul. Warszawskiej oraz Kolej Żelaznej Warszawsko – Terespolskiej a czy sam tor istniał i czy był wykorzystywany?
Odbudowa kraju po zniszczeniach dokonanych przez zaborców borykała się z brakiem finansów oraz materiałów a co za tym idzie linia kolejowa Ostrołęka – Siedlce była odbudowywana tylko w stopniu podstawowym. Wątpliwym jest, by zaprzątano sobie głowę odbudową mało potrzebnego aczkolwiek wymagającego dużych nakładów odcinka linii tym bardziej, że na całej długości linii tor nr 2 zlikwidowano. Pewnym jest jednak, że bezkolizyjny tor nr 2 istniał już w okresie II Wojny Światowej. Zdjęcia lotnicze wykonane przez Luftwaffe w 1944 roku wyraźnie pokazują bezkolizyjny wyjazd z Siedlec, łączący się z linią do Ostrołęki kilkaset metrów za przejazdem kolejowym na ulicy Piaskowej. Został tam utworzony posterunek odgałęźny aczkolwiek nie wiadomo czy przez Wojsko Niemieckie podczas okupacji czy wcześniej, w ramach odbudowy linii po I Wojnie Światowej.
Po roku 1944 i wyzwoleniu Siedlec Armia Czerwona na potrzeby działań wojennych przekuła całą linię na tor szeroki oraz odbudowała tor nr 2 ale już rok później przekazując linię władzom polskim świeżo wybudowany tor zwinęła w ramach „zdobyczy wojennych”, pozostawiając tylko jego krótki odcinek do Strzały. Odbudowa linii po kolejnej wojnie definitywnie zakończyła podstawową rolę bezkolizyjnego wjazdu do Siedlec. Tor nr 2 pozostawiono na całym, istniejącym odcinku aczkolwiek nie połączono go z linią nr 34. W rejonie ul. Piaskowej wybudowano małą grupę torów manewrowych z trójkątem do obracania lokomotyw zaś tor nr 2 przemianowano na tor 219 i w okolicy Strzały zakończono kozłem oporowym tworząc długi tor odstawczy dla niepotrzebnego taboru kolejowego.
Kolejne lata to rozbudowa szopy w Siedlcach. W związku z budową obrotnic przy halach wachlarzowych trójkąt „na Piaskowej” stał się niepotrzebny i został rozebrany jeszcze przed modernizacją linii w 1986 roku. Grupa torów w rejonie ul. Piaskowej stała się typową grupą odstawczą na której do roku 2000 zalegały jeszcze nikomu nie potrzebne wagony, czekające na kres swojego istnienia. Po roku 2000 cała grupa torów oraz tor nr 219 będący kiedyś bezkolizyjnym wjazdem do Siedlec zostały rozebrane a dziś wkopem pozostałym po tym torze przebiega wewnętrzna obwodnica miasta.
Infrastruktura:
Tor nr 219 zaczynał się w stacji Siedlce w rejonie Parku Osobowego rozjazdem nr 210 i wędrował szerokim łukiem w głębokim wkopie wzdłuż ulicy Łukasińskiego, pod ulicą Warszawską (Świerczewskiego) i linią nr 2 Warszawa – Terespol kierując się na południe i dołączając do linii nr 34 w okolicy przejazdu kolejowego na ulicy Piaskowej. Tutaj zaczynała się mała grupa torów manewrowych zawierająca tory 261 i 263 oraz trójkąt do obracania parowozów rozebrany w latach 70-tych. Tory 261 i 263 łączył rozjazd nr 1060 od strony Siedlec i 1062 od strony Strzały a trójkąt oddzielał się od nich rozjazdami 1061 i 1063. Za rozjazdem 1062 do samej Strzały biegł tor odstawczy równoległy do linii nr 34 a w okolicy ulicy Magazynowej kończył się kozłem oporowym.
W okolicy przejazdu na ulicy Piaskowej i rozjazdu 1060 do roku 2012 można było znaleźć fundamenty dość dużego budynku sugerujące nastawnię zaś brak oznaczenia Sl-2 w numeracji nastawni w Siedlcach sugeruje, że budynek ten taką rolę spełniał i mógł być tak oznaczony.
Chronologia wydarzeń:
- 21 VII 1887 – otwarcie linii
- 1918 – likwidacja toru nr 2
- lata międzywojenne – odbudowa toru nr 2
- 1945 – powstaje trójkąt do obracania parowozów oraz grup torów manewrowych
- lata 70-te – likwidacja trójkąta
- okolice roku 2000 – likwidacja całej grupy torów oraz bezkolizyjnego wjazdu do Siedlec
- 2012 – budowa wewnętrznej obwodnicy miasta
Chronologia nazw:
- 1887 – 2000 – Siedlce
Lokalizacja:
Wyświetl większą mapę
Galeria:
Źródła: Schemat stacji Siedlce z 1981 roku
