Linia nr 55 w „Maszynie”

27 czerwca 2022 roku na forum słynnego już Symulatora Pojazdów Szynowych „Maszyna” pojawił się ciekawy wpis. Autor wątku zapowiada w nim odtworzenie linii kolejowej nr 55 z lat 2004 – 2006. Gdy prace zostaną ukończone będziemy mieli możliwość wcielenia się w postać maszynisty prowadząc pociągi linią kolejową z Sokołowa Podlaskiego do Siedlec.


Kilka słów o projekcie:

„Projekt Podlasie ’05” (taką roboczą nazwę nosi sceneria o której mowa) obejmował będzie całą linię kolejową nr 55 wraz ze wszystkimi stacjami kolejowymi, przystankami, bocznicami oraz pozostałą infrastrukturą. Dodatkowo powstanie także kilka kilometrów linii kolejowej nr 2 w bezpośredniej okolicy Siedlec oraz prawie 100 kilometrów linii nr 31 z Siedlec do Czeremchy. Łącznie twórca odda nam do zabawy ponad 130 kilometrów szlaków kolejowych wschodniego Mazowsza i południowego Podlasia. Bardzo ciekawie zapowiada się możliwość poprowadzenia pociągów zdawczych z Siedlec do Sokołowa Podlaskiego czy obsłużenia bocznicy kolejowej w Strzale.

Podnieśno
Kompletny układ torowy stacji Podnieśno w Maszynie. Projekt Podlasie ’05

Jak czytamy na forum maszyna.eu:

Witam wszystkich,
Jako że niedawno stuknęła mi 15 rocznica rejestracji na forum (niektórzy pewnie pamiętają moje dawne poczynania w zakresie scenerii) i wypadałoby wrócić do świata żywych, postanowiłem zaprezentować nad czym aktualnie pracuję. Będzie to również dla mnie motywacja do regularnego prezentowania postępów prac. Tematem opracowania są realne linie kolejowe:

  • D29-55 (część dawnej 34): Sokołów Podlaski – Siedlce (km 90,000 – 119,862)
  • D29-31: odcinek Siedlce – Hajnówka (km 0,000 – 122,000)
  • D29-520: łącznica Doły – Ujrzanów (km 0,000 – 1,227)

Z natury rzeczy, odwzorowaniem został objęty również mały fragment linii nr 2 (km 90,000 – 97,700).

W aktualnym etapie uwzględnione zostały również układy torowe bocznic:

  • składu złomu w Sokołowie Podlaskim
  • cukrowni „Elżbietów” w Sokołowie Podlaskim
  • fabryki Solbet w Podnieśnie
  • Północnej Dzielnicy Przemysłowej w Siedlcach (Karo, Cargill itd.)
  • JW2523 w Siedlcach
  • Południowej Dzielnicy Przemysłowej w Siedlcach (Stalchemak, Mostostal itd.)
  • bazy tłucznia w Siedlcach

Okres odwzorowania obejmuje lata 2004 – 2006.

Całość projektu powstaje zgodnie z nowymi standardami, tj. w Rainsted oraz teren z NMT-1. Obecnie prace skupiają się na linii 55, stacji Siedlce, wyprowadzeniu linii w kierunku Mińska Maz. (kawałek za stację Siedlce), Łukowa (kawałek za podg. Doły) oraz Czeremchy (linia 31 km 0,000 – 4,700 – kawałek za pskp Ujrzanów). Ten zakres jest obecnie priorytetem i jest przewidziany do zakończenia w pierwszej kolejności. Równolegle oczywiście są (i będą) prowadzone prace nad torami linii 31 w kierunku Hajnówki oraz ich wypoziomowaniem. Z siecią trakcyjną na razie się wstrzymuję. Z tego co widziałem na mm to idzie nowe w tym zakresie a wolałbym dwa razy nie robić tej samej roboty.

Co jest zrobione:

  • linia 55 – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety
  • linia 31 (km 0,000 – 4,700) – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety
  • linia 2 (km 90,000 – 97,700) – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety
  • łącznica 520 – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety
  • bocznice – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety

W kolejnych krokach profil pionowy zostanie przypisany do torów, zostaną zrobione łuki pionowe, zostaną poprawione napędy rozjazdów oraz będzie wstawiona sygnalizacja. Teren został już wstępnie przygotowany, ale jeszcze nie znalazł się na scenerii. Jestem aktualnie w trakcie przesiadki na nowy komputer i nową paczkę więc przynajmniej część z tych prac nieco się przesunie.

Chciałem jeszcze napisać trochę o historii linii i innych aspektach z nią związanych, ale myślę, że lepiej zrobił to kolega Paweł na swojej stronie poświęconej linii 34 (z której została wydzielona linia 55). Zainteresowanym ciekawą lekturą polecam więc stronę linia34.pl.
Generalnie linię 55 znam prawie jak własną kieszeń, posiadam również masę zdjęć (w tym na tekstury) oraz innych materiałów, ale gdyby ktoś posiadał jakieś zdjęcia lub materiały z tych rejonów (niekoniecznie z odwzorowywanego okresu) to chętnie przygarnę.
Jeżeli pojawiłyby się jakieś uwagi to z chęcią je przyjmę i rozważę.
Sm 42 driver


Profil pionowy linii w Maszynie
Profil pionowy linii nr 55 w symulatorze Maszyna. Projekt Podlasie ’05.

Co nieco o samym symulatorze:

„Symulator Pojazdów Szynowych Maszyna” jest autorskim projektem rozwijanym od wczesnych lat 2000. Program pozwala na wcielenie się w rolę maszynisty najpopularniejszych pojazdów szynowych obecnych na polskiej sieci kolejowej. Obecnie użytkownik ma możliwość sterowania ponad 40 modelami lokomotyw elektrycznych i spalinowych, kilkoma elektrycznymi zespołami trakcyjnymi. Dostępne są również drezyny i szynobus, a w bazie pojazdów znajduje się kilkaset wagonów pasażerskich i towarowych. Ponadto zbiór pojazdów dopełniają modele, które są możliwe do sterowania jedynie przez komputer.

Najnowsze wydanie MaSzyny to zbiór ponad 150 scenariuszy opracowanych na kilkunastu dostępnych sceneriach, w tym na jednej scenerii realistycznej (linie kolejowe 61 i 144, odcinek Ozimek – Częstochowa). Scenerie przedstawiają różne typy spotykanych w Polsce linii kolejowych. MaSzyna daje możliwość jazdy po liniach magistralnych z prędkościami 120-160 km/h czy klimatycznych lokalnych szlakach kolejowych. Dostępne są również scenerie „manewrowe” gdzie zadaniem użytkownika jest obsługa stacji rozrządowej lub bocznicy kolejowej w zakładzie przemysłowym. Program pozwala również na symulację zmiennych warunków atmosferycznych takich jak opady deszczu, śniegu czy mgła.

Symulator jest programem darmowym, do pobrania z oficjalnej strony projektu:
https://eu07.pl/


Logo Maszyna

Pozostałe


Wiadukt w ciągu drogi S7
  • Rodzaj przeprawy: wiadukt drogowy
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 35,500
  • Rok budowy: 2001
  • Typ wiaduktu: belkowy, betonowy

Wiadukt obwodnicy Ostrowi Mazowieckiej powstał w latach 2001 – 2003 i stanowi ciąg drogi ekspresowej S7 Warszawa – Białystok. Ma długość 62 metry i został przerzucony nad linią kolejową nr 34 w 35-tym jej kilometrze.


Wiadukt w ciągu ul. Zambrowskiej w Ostrowi Maz.

  • Rodzaj przeprawy: wiadukt drogowy
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 36,600
  • Rok budowy: przed 1965
  • Typ wiaduktu: belkowy, betonowy

Wiadukt kolejowy w ciągu ul. Zambrowskiej przerzucony jest nad linią kolejowa nr 34 w 36 jej kilometrze. Do roku 2001 był przeprawą drogi krajowej nr 8. Ma długość 34 metrów.


Przepust w kilometrze 37,700
  • Rodzaj przeprawy: przepust
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 37,700
  • Rok budowy: ?
  • Przeszkoda: droga gruntowa

Betonowy przepust w kilometrze 37,700 linii kolejowej nr 34, w granicach miasta Ostrów Mazowiecka. Wykorzystywany jest jako przejazd na drugą stronę torów dla pojazdów kołowych gruntową drogą.


Most w Telakach
Rok 1997. Remont mostu w kilometrze 74,000 szlaku Kosów Lacki - Sokołów Podlaski. Zdjęcie pochodzi ze strony kolej.eu07.pl.
  • Rodzaj przeprawy: most
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 36,600
  • Rok budowy: 1946
  • Rok rozbiórki: 2012
  • Typ mostu: blachownicowy, stalowy
  • Przeszkoda: rzeka Kosówka

Blachownicowy most stalowy osadzony na dwóch betonowych przyczółkach, przerzucony nad rzeką Kosówką w okolicach przystanku Telaki. Konstrukcja bardzo podobna do mostu nad Helenką.


Przepust w kilometrze 92,430
  • Rodzaj przeprawy: przepust
  • Numer linii: 55
  • Kilometr linii: 92,430
  • Rok budowy: ?
  • Przeszkoda: rów melioracyjny

Przepust nad rowem melioracyjnym na obrzeżach miasta Sokołów Podlaski, w bezpośredniej okolicy przejazdu kolejowego w ciągu ulicy ks. Jana Bosco. Przepust został gruntownie wyremontowany w roku 2016.


Kamienny wiadukt w Siedlcach

Kamienny wiadukt w Siedlcach.
Źródło: www.skyscrapercity.com
  • Rodzaj przeprawy: wiadukt
  • Numer linii: 55
  • Kilometr linii: 118,100
  • Rok budowy: 1887
  • Typ wiaduktu: kamienny

Jedyny taki wiadukt w ciągu dawnej linii nr 34. Ulokowany jest nad ulicą Rotmistrza Pileckiego w ciągu ulicy Warszawskiej. Do końca XX wieku pomiędzy filarem przebiegał bezkolizyjny wyjazd z Siedlec w stronę Małkini, późniejszy tor nr 219 prowadzący do grupy torów w rejonie ul. Piaskowej. Wiadukt wyremontowany w roku 2015.


Źródła: maps.google.com, kolej.eu07.pl, scyscrapercity.com

Wiadukt w Sokołowie Podl.

  • Rodzaj przeprawy: wiadukt blachownicowy
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 89,500
  • Rok budowy 1945 (przyczółki)
  • Przeszkoda: ul. Ząbkowska
  • Długość przęsła: 11 m
  • Szerokość przęsła: ? m
  • Położenie pomostu: jazda górą
  • Przyczółki: betonowe
  • Ostatni remont: –
  • Status: rozebrany w 2013 r.

Wiadukt kolejowy w Sokołowie Podlaskim znajdował się w kilometrze 89,500 linii nr 34. Była to nitowana konstrukcja blachownicowa przerzucona nad ulicą Ząbkowską. Pomost składał się z torowiska ułożonego na drewnianych belkach, zabezpieczonego stalowymi barierkami i zawieszony był na wysokości 3 metrów nad ulicą.
Konstrukcja została rozebrana w 2013 roku.


Lokalizacja wiaduktu:


Wyświetl większą mapę

Sokołów Podlaski

Sokołów Podlaski po ponad 130 latach dalej pozostaje czynną stacją kolejową, przyjmującą pociągi towarowe z Siedlec.


17.10.2010. Pociąg towarowy z Siedlec oczekuje na podstawienie na plac rozładunkowy.
  • Typ: stacja pośrednia
  • Linia: 55
  • Kilometr: 90,810
  • Data budowy: 1887 r.
  • Data zamknięcia: —
  • Semafory: świetlne
  • Rozjazdy: ręczne, kluczowe
  • Ilość torów: 11
  • Ilość bocznic: 2
  • Perony: 2 (wyspowy i przydworcowy)
  • Budynek dworca: nieczynny
  • Budynki nastawni: Sk, Sk1 (rozebrana)
  • Odległość od zabudowań: 50m
  • Status: czynna

Historia:

Stacja kolejowa w Sokołowie Podlaskim została oddana do użytku w roku 1887 i ze względu na swoją lokalizację była wyjątkiem na całej linii. Usytuowana została w granicach miasta co było ewenementem w czasach, gdy linie kolejowe projektowano z dala od większych ośrodków, powołując się na względy wojskowe. Stacja służyła mieszkańcom ale przede wszystkim Cukrowni Elżbietów, której działanie transport kolejowy znacznie usprawnił. W tamtym czasie była to jedna z najnowocześniejszych cukrowni w Królestwie Polskim, zaś sam zakład był największym w regionie.
Mało wiadomo o czasach I Wojny Światowej oraz o okresie międzywojennym. Podczas II Wojny Światowej stacja została najpierw zbombardowana przez lotnictwo III Rzeszy a potem szybko odbudowana ze względu na swój potencjał transportowy. Kolejne zniszczenia to rok 1944 kiedy to wycofujący się okupant zniszczył praktycznie cały układ torowy stacji oraz wysadził XIX wieczny budynek dworca. Dworzec został odbudowany i po remoncie w 2009 roku istnieje do dziś, choć nie pełni już swojej pierwotnej funkcji. Dziś jest siedzibą Biblioteki Miejskiej w Sokołowie Podlaskim.
W roku 1984 stacji nie ominęła modernizacja w trakcie której wymieniono praktycznie wszystkie tory oraz urządzenia SRK. Semafory kształtowe wymieniono na świetlne zaś stare wajchy mechaniczne zamieniono na przekaźniki. Po zawieszeniu ruchu pasażerskiego w 1993 roku oraz ruchu towarowego na odcinku do Małkini kilka miesięcy później stacja straciła na znaczeniu. Likwidacja Cukrowni Elżbietów w 2004 roku także odcisnęła piętno na ruchu obsługiwanym przez stację. Pozostał już tylko niewielki ruch zdawczy zaś sam Sokołów stanął przed widmem zawieszenia obsługi, podobnie jak kilkanaście lat wcześniej Kosów Lacki. Przez kilka następnych lat zaczęła się częściowa rozbiórka zbędnej infrastruktury. Zlikwidowano nastawnię wykonawczą na północnej głowicy, semafory świetlne zastąpiono tarczami manewrowymi, zaś później zlikwidowano je całkowicie. Ograniczono godziny i dni funkcjonowania nastawni dysponującej. Zdemontowano także tory bocznicy cukrowni oraz przeniesiono obsługę przejazdu kolejowego w ciągu ul. Lipowej do nastawni dysponującej. Po rozbiórce toru do Małkini usypano kozła oporowego w kilometrze 90,114 tworząc z linii nr 34 tor wyciągowy stacji. Pogarszający się stan techniczny sprawił, że kilka torów stacyjnych stało się niedostępnych dla przewoźników a infrastruktura pasażerska została całkowicie zamknięta.
Dziś stacja w Sokołowie jest stacją końcową linii nr 55, czynną od poniedziałku do soboty w godzinach 8:00 – 16:00 i mimo, że nie prowadzi już ruchu pasażerskiego dalej regularnie przyjmuje pociągi towarowe korzystające z bocznic i placów rozładunkowych stacji.

Schemat mijanki Podnieśno z 1886 roku. Plan pochodzi z fanpage'a "Archeologia Kolejowa" a udostępnił go p. Marek Chrzanowski.
Plan stacji Sokołów z 1885 roku.

Infrastruktura:

Stacja zlokalizowana jest w kilometrze 90,810 linii kolejowej nr 55 i jest jej stacją początkową. Znajduje się 2 km od centrum miasta pomiędzy ulicami Wolności oraz Lipową. Układ torowy to jeden tor główny, 3 tory główne dodatkowe oraz 5 torów dodatkowych, ładunkowych i dwie bocznice. Od toru nr 4 rozjazdem nr 53 odgałęzia się nieczynny tor nr 8 prowadzący niegdyś do garażu pogotowia drogowego.
Północna część stacji to grupa rozjazdów ręcznych obsługiwanych przez drużynę manewrową przewoźnika. Jeszcze w latach 2000 stała tu nastawnia wykonawcza Sk1 obsługująca semafory wyjazdowe i wjazd od strony Kosowa Lackiego. Pomiędzy peronami a rozjazdami znajduje się strzeżony przejazd kolejowy w ciągu ul. Lipowej z którego jeden ze zjazdów prowadzi do placu rozładunkowego. Strażnica przejazdowa została zlikwidowana w okolicy roku 2016 zaś obsługa przejazdu przekazana do nastawni dysponującej Sk.
W środkowej części stacji znajduje się infrastruktura pasażerska – dwa perony oraz budynek dworca.
Peron nr 2 to peron wyspowy o długości 138 m, szerokości 1,88 m i wysokości 25 cm. Położony jest pomiędzy torami nr 1 i 2 i jest wyłączony z eksploatacji z uwagi na zły stan techniczny. Prowadzi do niego przejście przez tory z przydworcowego peronu nr 1. Ten z kolei ma długość 133 m, szerokość 5 m i wysokość 30 cm. W jego bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się duży budynek dworca z lat 50-tych, odrestaurowany i przekształcony w bibliotekę miejską w 2009 roku. Cała infrastruktura pasażerska jest niedostępna dla podróżnych.
Po obu stronach dworca znajdują się ślepe tory nr 4 (161 m) i 6 (215 m) przy których znajdują się kolejno: rampa ładunkowa oraz plac ładunkowy.
Południowa część stacji to głównie wjazd od strony Siedlec oraz grupa bocznic i torów ładunkowych.
Patrząc od strony Siedlec mamy pięciokomorowy, świetlny semafor wjazdowy H a obok tor wyciągowy o długości 252 m zabezpieczony wykolejenicą Wk6. Jest to część dawnego toru nr 1 linii nr 34 z czasów gdy linia była dwutorowa. Za rozjazdami 17 i 18 znajduje się przejazd kolejowy kat. A w ciągu ul. Wolności, strzeżony przez dyżurnego ruchu z nastawni dysponujące Sk, położonej kilka metrów dalej. Sama nastawnia jest budynkiem parterowym, położona w trójkącie pomiędzy torem nr 3, starotorzem bocznicy do cukrowni oraz ul. Wolności. Dyżurny kieruje ruchem za pomocą pięciu rozjazdów ręcznych z zamkami kluczowymi. Wszystkie pozostałe rozjazdy obsługiwane są przez drużynę manewrową przewoźnika. Za grupą rozjazdów przy nastawni ustawione są trzykomorowe semafory wyjazdowe z torów 1, 3, 2 w stronę Siedlec.
Do roku 1984 przed semaforem F znajdował się żuraw do nawadniania parowozów aczkolwiek lokalizacja wieży ciśnień nie jest znana.
Zachodnia część stacji to tory ładunkowe 7, 9 i 13 okalające plac ładunkowy, bocznica do stacji paliw (tor 21) oraz bocznica „Segromet”, cały czas wykorzystywana przez prywatne przedsiębiorstwo.
W torze nr 7 rozjazdem nr 12 zaczynała się niegdyś bocznica do Cukrowni Elżbietów rozebrana w 2006 roku. Dziś tor ten mający numer 17 kończy się tuż przez przejazdem kolejowym.
Z uwagi na stan techniczny infrastruktury pasażerskiej tory nr 1, 2 i 6 są dziś nieczynne a wjazd i wyjazd pociągów towarowych realizowany jest tylko po torze nr 3 na końcu którego ustawiono dwukomorowy semafor świetlny P, wskazujący wieczny sygnał Stój!


Chronologia wydarzeń:

  • 1887 – otwarcie stacji
  • 1944 – wysadzenie budynku dworca
  • 1984 – modernizacja stacji
  • 1993 – zawieszenie ruchu pasażerskiego
  • 2006 – likwidacja bocznicy cukrowni
  • 2008 – rozbiórka nastawni Sk1
  • 2009 – remont budynku dworca
  • 2016 – likwidacja strażnicy przejazdowej
  • 2020 – uruchomienie blokady liniowej ESTW

Chronologia nazw:

  • 1887 – 1915 – Sokołów
  • 1915 – 1918 – Sokolow
  • 1918 – 1937 – Sokołów
  • 1937 – 1939 – Sokołów Podlaski
  • 1939 – 1944 – Sokolow Podlaski
  • Od 1944 do dziś – Sokołów Podlaski

Lokalizacja:


Wyświetl większą mapę

Galeria:


Ciekawostki:

  • Stacja była chętnie wykorzystywana w filmach. Sokołów zagrał jako Brześć Poleski w filmie „Sekret Enigmy (1979) Romana Wionczka oraz serialu obyczajowym „Strażacy” (2015) Macieja Dejczera. W tym ostatnim w Sokołowie Podlaskim doszło do katastrofy kolejowej.
  • W 2003 roku linia kolejowa nr 34 na odcinku Małkinia – Sokołów Podlaski została oddana Samorządowi Województwa Mazowieckiego zaś w 2006 roku Polskie Linie Kolejowe wydzieliły odcinek Sokołów Podlaski – Siedlce jako odrębną linię nadając jej numer 55. Numer ten miała nosić linia z Wyszogrodu do Nasielska ale ta nigdy nie powstała. Po tym fakcie Sokołów Podlaski ze stacji pośredniej stał się stacją początkową.
  • Ostatni planowy pociąg pasażerski z Sokołowa Podlaskiego odjechał o godzinie 20:53 dnia 31.03.1993 roku i był to pociąg 70214 relacji Siedlce – Małkinia.
  • Ostatnim nieplanowym pociągiem pasażerskim był pociąg turystyczny „Sokół” kursujący w dniu 17.10.2019 r.

Źródła: atlaskolejowy.net, bazakolejowa.pl, Mazowiecki Konserwator Zabytków, Miejska Biblioteka Publiczna w Sokołowie Podlaskim, blog Motyw kolejowy w polskim filmie

Ostatnia aktualizacja: 18.01.2022