Linia nr 55 w „Maszynie”

27 czerwca 2022 roku na forum słynnego już Symulatora Pojazdów Szynowych „Maszyna” pojawił się ciekawy wpis. Autor wątku zapowiada w nim odtworzenie linii kolejowej nr 55 z lat 2004 – 2006. Gdy prace zostaną ukończone będziemy mieli możliwość wcielenia się w postać maszynisty prowadząc pociągi linią kolejową z Sokołowa Podlaskiego do Siedlec.


Kilka słów o projekcie:

„Projekt Podlasie ’05” (taką roboczą nazwę nosi sceneria o której mowa) obejmował będzie całą linię kolejową nr 55 wraz ze wszystkimi stacjami kolejowymi, przystankami, bocznicami oraz pozostałą infrastrukturą. Dodatkowo powstanie także kilka kilometrów linii kolejowej nr 2 w bezpośredniej okolicy Siedlec oraz prawie 100 kilometrów linii nr 31 z Siedlec do Czeremchy. Łącznie twórca odda nam do zabawy ponad 130 kilometrów szlaków kolejowych wschodniego Mazowsza i południowego Podlasia. Bardzo ciekawie zapowiada się możliwość poprowadzenia pociągów zdawczych z Siedlec do Sokołowa Podlaskiego czy obsłużenia bocznicy kolejowej w Strzale.

Podnieśno
Kompletny układ torowy stacji Podnieśno w Maszynie. Projekt Podlasie ’05

Jak czytamy na forum maszyna.eu:

Witam wszystkich,
Jako że niedawno stuknęła mi 15 rocznica rejestracji na forum (niektórzy pewnie pamiętają moje dawne poczynania w zakresie scenerii) i wypadałoby wrócić do świata żywych, postanowiłem zaprezentować nad czym aktualnie pracuję. Będzie to również dla mnie motywacja do regularnego prezentowania postępów prac. Tematem opracowania są realne linie kolejowe:

  • D29-55 (część dawnej 34): Sokołów Podlaski – Siedlce (km 90,000 – 119,862)
  • D29-31: odcinek Siedlce – Hajnówka (km 0,000 – 122,000)
  • D29-520: łącznica Doły – Ujrzanów (km 0,000 – 1,227)

Z natury rzeczy, odwzorowaniem został objęty również mały fragment linii nr 2 (km 90,000 – 97,700).

W aktualnym etapie uwzględnione zostały również układy torowe bocznic:

  • składu złomu w Sokołowie Podlaskim
  • cukrowni „Elżbietów” w Sokołowie Podlaskim
  • fabryki Solbet w Podnieśnie
  • Północnej Dzielnicy Przemysłowej w Siedlcach (Karo, Cargill itd.)
  • JW2523 w Siedlcach
  • Południowej Dzielnicy Przemysłowej w Siedlcach (Stalchemak, Mostostal itd.)
  • bazy tłucznia w Siedlcach

Okres odwzorowania obejmuje lata 2004 – 2006.

Całość projektu powstaje zgodnie z nowymi standardami, tj. w Rainsted oraz teren z NMT-1. Obecnie prace skupiają się na linii 55, stacji Siedlce, wyprowadzeniu linii w kierunku Mińska Maz. (kawałek za stację Siedlce), Łukowa (kawałek za podg. Doły) oraz Czeremchy (linia 31 km 0,000 – 4,700 – kawałek za pskp Ujrzanów). Ten zakres jest obecnie priorytetem i jest przewidziany do zakończenia w pierwszej kolejności. Równolegle oczywiście są (i będą) prowadzone prace nad torami linii 31 w kierunku Hajnówki oraz ich wypoziomowaniem. Z siecią trakcyjną na razie się wstrzymuję. Z tego co widziałem na mm to idzie nowe w tym zakresie a wolałbym dwa razy nie robić tej samej roboty.

Co jest zrobione:

  • linia 55 – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety
  • linia 31 (km 0,000 – 4,700) – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety
  • linia 2 (km 90,000 – 97,700) – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety
  • łącznica 520 – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety
  • bocznice – ułożone tory, profil pionowy przypisany do niwelety

W kolejnych krokach profil pionowy zostanie przypisany do torów, zostaną zrobione łuki pionowe, zostaną poprawione napędy rozjazdów oraz będzie wstawiona sygnalizacja. Teren został już wstępnie przygotowany, ale jeszcze nie znalazł się na scenerii. Jestem aktualnie w trakcie przesiadki na nowy komputer i nową paczkę więc przynajmniej część z tych prac nieco się przesunie.

Chciałem jeszcze napisać trochę o historii linii i innych aspektach z nią związanych, ale myślę, że lepiej zrobił to kolega Paweł na swojej stronie poświęconej linii 34 (z której została wydzielona linia 55). Zainteresowanym ciekawą lekturą polecam więc stronę linia34.pl.
Generalnie linię 55 znam prawie jak własną kieszeń, posiadam również masę zdjęć (w tym na tekstury) oraz innych materiałów, ale gdyby ktoś posiadał jakieś zdjęcia lub materiały z tych rejonów (niekoniecznie z odwzorowywanego okresu) to chętnie przygarnę.
Jeżeli pojawiłyby się jakieś uwagi to z chęcią je przyjmę i rozważę.
Sm 42 driver


Profil pionowy linii w Maszynie
Profil pionowy linii nr 55 w symulatorze Maszyna. Projekt Podlasie ’05.

Co nieco o samym symulatorze:

„Symulator Pojazdów Szynowych Maszyna” jest autorskim projektem rozwijanym od wczesnych lat 2000. Program pozwala na wcielenie się w rolę maszynisty najpopularniejszych pojazdów szynowych obecnych na polskiej sieci kolejowej. Obecnie użytkownik ma możliwość sterowania ponad 40 modelami lokomotyw elektrycznych i spalinowych, kilkoma elektrycznymi zespołami trakcyjnymi. Dostępne są również drezyny i szynobus, a w bazie pojazdów znajduje się kilkaset wagonów pasażerskich i towarowych. Ponadto zbiór pojazdów dopełniają modele, które są możliwe do sterowania jedynie przez komputer.

Najnowsze wydanie MaSzyny to zbiór ponad 150 scenariuszy opracowanych na kilkunastu dostępnych sceneriach, w tym na jednej scenerii realistycznej (linie kolejowe 61 i 144, odcinek Ozimek – Częstochowa). Scenerie przedstawiają różne typy spotykanych w Polsce linii kolejowych. MaSzyna daje możliwość jazdy po liniach magistralnych z prędkościami 120-160 km/h czy klimatycznych lokalnych szlakach kolejowych. Dostępne są również scenerie „manewrowe” gdzie zadaniem użytkownika jest obsługa stacji rozrządowej lub bocznicy kolejowej w zakładzie przemysłowym. Program pozwala również na symulację zmiennych warunków atmosferycznych takich jak opady deszczu, śniegu czy mgła.

Symulator jest programem darmowym, do pobrania z oficjalnej strony projektu:
https://eu07.pl/


Logo Maszyna

Pozostałe


Wiadukt w ciągu drogi S7
  • Rodzaj przeprawy: wiadukt drogowy
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 35,500
  • Rok budowy: 2001
  • Typ wiaduktu: belkowy, betonowy

Wiadukt obwodnicy Ostrowi Mazowieckiej powstał w latach 2001 – 2003 i stanowi ciąg drogi ekspresowej S7 Warszawa – Białystok. Ma długość 62 metry i został przerzucony nad linią kolejową nr 34 w 35-tym jej kilometrze.


Wiadukt w ciągu ul. Zambrowskiej w Ostrowi Maz.

  • Rodzaj przeprawy: wiadukt drogowy
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 36,600
  • Rok budowy: przed 1965
  • Typ wiaduktu: belkowy, betonowy

Wiadukt kolejowy w ciągu ul. Zambrowskiej przerzucony jest nad linią kolejowa nr 34 w 36 jej kilometrze. Do roku 2001 był przeprawą drogi krajowej nr 8. Ma długość 34 metrów.


Przepust w kilometrze 37,700
  • Rodzaj przeprawy: przepust
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 37,700
  • Rok budowy: ?
  • Przeszkoda: droga gruntowa

Betonowy przepust w kilometrze 37,700 linii kolejowej nr 34, w granicach miasta Ostrów Mazowiecka. Wykorzystywany jest jako przejazd na drugą stronę torów dla pojazdów kołowych gruntową drogą.


Most w Telakach
Rok 1997. Remont mostu w kilometrze 74,000 szlaku Kosów Lacki - Sokołów Podlaski. Zdjęcie pochodzi ze strony kolej.eu07.pl.
  • Rodzaj przeprawy: most
  • Numer linii: 34
  • Kilometr linii: 36,600
  • Rok budowy: 1946
  • Rok rozbiórki: 2012
  • Typ mostu: blachownicowy, stalowy
  • Przeszkoda: rzeka Kosówka

Blachownicowy most stalowy osadzony na dwóch betonowych przyczółkach, przerzucony nad rzeką Kosówką w okolicach przystanku Telaki. Konstrukcja bardzo podobna do mostu nad Helenką.


Przepust w kilometrze 92,430
  • Rodzaj przeprawy: przepust
  • Numer linii: 55
  • Kilometr linii: 92,430
  • Rok budowy: ?
  • Przeszkoda: rów melioracyjny

Przepust nad rowem melioracyjnym na obrzeżach miasta Sokołów Podlaski, w bezpośredniej okolicy przejazdu kolejowego w ciągu ulicy ks. Jana Bosco. Przepust został gruntownie wyremontowany w roku 2016.


Kamienny wiadukt w Siedlcach

Kamienny wiadukt w Siedlcach.
Źródło: www.skyscrapercity.com
  • Rodzaj przeprawy: wiadukt
  • Numer linii: 55
  • Kilometr linii: 118,100
  • Rok budowy: 1887
  • Typ wiaduktu: kamienny

Jedyny taki wiadukt w ciągu dawnej linii nr 34. Ulokowany jest nad ulicą Rotmistrza Pileckiego w ciągu ulicy Warszawskiej. Do końca XX wieku pomiędzy filarem przebiegał bezkolizyjny wyjazd z Siedlec w stronę Małkini, późniejszy tor nr 219 prowadzący do grupy torów w rejonie ul. Piaskowej. Wiadukt wyremontowany w roku 2015.


Źródła: maps.google.com, kolej.eu07.pl, scyscrapercity.com

Siedlce

Stacja Siedlce to jedna z wielu stacji węzłowych zlokalizowanych w ciągu międzynarodowej magistrali kolejowej E20. Choć przez prawie 160 lat była ważnym punktem na mapie kolei w Polsce dziś straciła nieco na znaczeniu i choć dalej jej torami przetacza się spora ilość pociągów towarowych to jej podstawowym i priorytetowym zadaniem jest obsługa lokalnego ruchu pasażerskiego.


Widok na osobową część stacji z kładki nad torami. Rok 2009.
  • Typ: stacja węzłowa (od 1887 do dziś)
    – stacja pośrednia (1866 – 1887)
  • Linia: 2, 31, 34
  • Kilometr: 92,690 (2), 0,000 (31), 119,650 (55)
  • Data budowy: 1866 r.
  • Semafory: świetlne
  • Rozjazdy: elektryczne
  • Ilość torów: 11
  • Ilość bocznic: 5
  • Perony: 3 (2 wyspowe i przydworcowy)
  • Budynek dworca: czynny
  • Budynki nastawni: jedna Sl
  • Odległość od zabudowań: w centrum miasta
  • Status: czynna

Historia:

Stacja kolejowa w Siedlcach została uroczyście otwarta dnia 8 X 1866 roku, gdy ukończono budowę pierwszej części Drogi Żelaznej Warszawsko Terespolskiej. 1 XII oddano kolejny odcinek linii do Łukowa, zaś 18 XI 1867 roku całą linię z warszawskiej Pragi do Terespola. Siedlce stały się wtedy stacją przelotową na ważnej linii kolejowej. W tym czasie miasto stało się ponownie stolicą guberni (Gubernia Siedlecka) co w połączeniu z transportem kolejowym znacznie przyspieszyło rozwój miasta. 30 lat później, po kilku latach budowy oddano do użytku linię kolejową Siedlce – Małkinia (21 VII 1887) skutkiem czego Siedlce stały się stacją węzłową.

Dworzec w Siedlcach w 1915 roku. Autorem zdjęcia jest A. Gancwol - znany fotograf i fotografik siedlecki. Zdjęcie pochodzi z serwisu bazakolejowa.pl.

W latach 1903 – 1906 powstała kolejna linia kolejowa z Siedlec. Dwutorowa magistrala Siedlce – Bołogoje (dzisiejsza linia kolejowa z Siedlec do Siemianówki) sprawiła, że Siedlce stały się bardzo ważną strategicznie stacją kolejową z której w każdym kierunku wybiegały linie dwutorowe. Stacja łączyła Kolej Warszawsko – Terespolską z ważną dla wojska magistralą Połocką (zwaną też Bołogojską) oraz linią Małkinia – Siedlce.
Jakie znaczenie strategiczne miał ten punkt miasta pokazały obie wojny światowe. W każdej z nich, każde natarcie wojsk obierało za cel stację kolejową. Zarówno w pierwszej jak i w drugiej wojnie światowej czy to wycofujące się wojska, czy to nacierający front za każdym razem powodowały duże zniszczenia w infrastrukturze. W 1915 roku spłonął budynek dworca. W 1944 roku podczas nalotów bombowych Armii Czerwonej budynek dworca został kolejny raz uszkodzony, zaś 28 lipca 1944 roku spłonął doszczętnie i nigdy już nie został odbudowany. Uszkodzona została parowozownia, zniszczone obrotnice, budynki administracyjne oraz masa taboru kolejowego i kilometry torów. Tylko dzięki działaniom siedleckich kolejarzy przetrwały wiadukty w rejonie stacji, dzięki którym możliwa była szybka odbudowa węzła i przywrócenie ruchu (z myślą o froncie wojennym).
Po II Wojnie Światowej odbudową stacji zajęła się początkowo Armia Czerwona, z czasem przekazując pałeczkę polskim kolejarzom. Naprawiono parowozownię (dziś już nieczynną) oraz lokomotywownię z obrotnicami. Na miejscu spalonego dworca powstał budynek który znamy dziś. Nie jest on już tak duży i przestronny i nie jest już symbolem pięknych czasów rozwoju miasta.
Tuż przed rokiem 1970 zmodernizowano urządzenia SRK wymieniając semafory kształtowe i wstawiając świetlne. 22 XII 1977 stacja została zelektryfikowana w ramach elektryfikacji linii kolejowej nr 2 na odcinku Mrozy – Łuków, zaś 10 IX 1983 roku elektryfikacja objęła także odcinek linii kolejowej nr 31 Siedlce – Mordy. Plany elektryfikacji linii na dalszych odcinkach nigdy nie doszły niestety do skutku, tak samo jak nigdy nie było planów elektryfikacji szlaku z Siedlec do Ostrołęki. Odcinek ten doczekał się tylko okrojonej modernizacji w 1986 roku. Zlikwidowany posterunek odgałęźny w Strzale (informacja niepewna, nie wiadomo czy kiedykolwiek takowy istniał) sprawiła, że bezkolizyjny wyjazd z Siedlec w stronę Ostrołęki biegnący wkopem pod linią nr 2 przestał pełnić swoją funkcję. Stał się torem nr 201 prowadzącym na grupę torów odstawczych w okolicy dawnego trójkąta, gdzie odstawiano stare, niepotrzebne wagony towarowe.
Lata 90-te to okres znacznego spadku przewozów pasażerskich oraz towarowych. Po zawieszeniu kursowania pociągów pasażerskich na linii do Ostrołęki węzeł stracił na znaczeniu a po zamknięciu dla ruchu linii nr 34 na odcinku Małkinia – Sokołów Podlaski na stacji zaczęły zalegać duże ilości wagonów. Były to głównie chłodnie, wagony kryte serii Gags i Gbs oraz węglarki i platformy. Zalegały one jeszcze do roku 2012, gdy zbliżająca się modernizacja stacji wymogła na PKP PLK ich uprzątnięcie. W 1995 roku zamknięto jedną z hal lokomotywowni, zaś na początku XX wieku cała lokomotywownia w Siedlcach przejęta przez nowoutworzone PKP Cargo została zamknięta. Końcówka lat 90-tych to także odwiedziny składu TGV w Siedlcach (1995 rok), remont budynku dworca w Siedlcach (1999) oraz zakończenie działalności hali napraw EZT i starej parowozowni. Znaczenie Węzła Siedleckiego bardzo osłabione przez zamknięcia lokomotywowni i parowozowni nie zwiększyły także modernizacje linii kolejowej nr 2 na odcinkach Mrozy – Siedlce (2004) i Siedlce – Łuków (2007). Kolejne decyzje o likwidacjach (między innymi o likwidacji stacji Mordy i deelektryfikacji linii nr 31) sprawiły, że ruch towarowy praktycznie zamarł. Równolegle powstały zakłady produkcji taboru kolejowego Stadler w miejscu dawnej bazy tłucznia i dziś są jednym z wiodących producentów taboru kolejowego w kraju, zapewniającym pracę setkom Siedlczan.
W latach 2013 – 2016 Siedlce doczekały się modernizacji skutkiem czego stacja straciła swój charakter a jej układ torowy został znacznie ograniczony. Przed modernizacją Siedlce były stacją węzłową o układzie torowym stacji rozrządowej. Dziś po kilkudziesięciu torach pozostały tylko 3 tory główne oraz 2 tory główne dodatkowe i kilka bocznych, nie biorących udziału w przebiegach pociągowych. Powstały nowe, 400 – metrowe perony dostosowane do norm unijnych, wyburzona została zabytkowa kładka nad torami oraz jedna z hal lokomotywowni i hala napraw EZT. Wybudowano nowe przejście podziemne i tunel drogowy. Zabudowano nowe urządzenia SRK a wśród nich rozjazdy kolejowej umożliwiające prowadzenie pociągów z prędkościami do 100 i 60 km/h „na bok”.
W przyszłości planowana jest budowa lokalnego centrum LCS Siedlce mającego kierować ruchem na stacjach w Siedlcach, Dziewulach oraz posterunkach w Kotuniu i planowanym w Mordach.

Częściowy schemat stacji Siedlce z 1903 roku. Plan pochodzi z fanpage'a "Archeologia Kolejowa" a udostępnił go p. Marek Chrzanowski.
Częściowy plan stacji Siedlce z 1903 roku.

Infrastruktura:

Stacja kolejowa w Siedlcach jest stacją węzłową zlokalizowaną w kilometrze 92,690 linii kolejowej nr 2 i będącą stacją początkową dla linii nr 31 Siedlce – Siemianówka oraz końcową dla linii nr 55 Sokołów Podlaski – Siedlce. Położona jest w centrum 75-cio tysięcznego miasta i obsługuje ruch zarówno pasażerski jak i towarowy. Głównymi relacjami pociągów regionalnych są połączenia z Siedlec do Warszawy Zachodniej, Łukowa i Czeremchy, zaś pociągi dalekobieżne to głównie relacje Warszawa Zachodnia – Terespol, obsługiwane przez PKP Intercity. Tuż przy dworcu kolejowym znajduje się postój taksówek oraz pętla autobusowa i przystanek MPK Siedlce.

Przed modernizacją:

W latach 2013 – 2016 stacja Siedlce została zmodernizowana w ramach projektu „Modernizacja linii kolejowej E20/CE20 na odcinku Siedlce – Terespol. Etap II”. Przed tą inwestycją Siedlce były stacją węzłową o układzie torowym stacji rozrządowej a w czasach „świetności” rozrząd wykonywany był „płasko”, bez górki rozrządowej. Stacja dzieliła się na części: pasażerską, towarową oraz zdawczo – odbiorczą.

Część pasażerska zaczynała się na wjeździe od strony Warszawy i kończyła wraz z końcem peronu nr 3. Obejmowała dwutorowy wjazd od strony Warszawy, jednotorowy wjazd z Sokołowa Podlaskiego, grupę torów postojowych dla EZT i pasażerskich składów wagonowych oraz 3 perony. Dwa z nich były peronami wyspowymi, wysokimi, przykrytymi betonowymi i blaszanymi wiatami oraz połączone z peronem nr 1 przejściami: naziemnym, podziemnym i stalową kładką dla pieszych nad torami. Peron nr 1 był peronem niskim, przydworcowym z nawierzchnią asfaltową, później z kostki brukowej. W jego środkowej części ulokowany jest do dziś duży budynek dworca z poczekalnią, kasami biletowymi, lokalami gastronomicznymi, usługowymi oraz kaplicą.

Rok 2010. Równoległy wjazd pociągów zdawczych z Mrozów (po lewej) oraz Sokołowa Podlaskiego (po prawej). Środkiem stację opuszcza międzynarodowy pociąg pospieszny Ost-West relacji Moskwa - Berlin.

Po przeciwnej stronie dworca od początku XX wieku znajdowała się lokomotywownia z dwiema halami wachlarzowymi i obrotnicami oraz hale napraw EZT. Cała ta część znajdowała się w okręgu nastawczym nastawni wykonawczej Sl1 ulokowanej przy rozjazdach kierujących pociągi z torów głównych do parku postojowego.
W tej części stacji znajduje się także przerzucony nad torami wiadukt w ciągu ul. Warszawskiej oraz wiadukt pod torami w ciągu ulicy partyzantów.
Część towarowa stacji to tory główne, tory dodatkowe – jednokierunkowe, tory przyjazdowe, odjazdowe, kierunkowe oraz postojowe nad którymi nie było sieci trakcyjnej. Łącznie na tej grupie torów znajdowało się przynajmniej 30 torów. Ruchem w tej części kierowały nastawnie wykonawcze Sl3 i Sl4 oraz nastawnia dysponująca Sl, umiejscowiona pomiędzy torami odjazdowymi a bocznymi w okolicy końca peronu nr 3. Od północy i południa stację zamykały 3 wysokie rampy rozładunkowe zaś w południowej części także bocznica do jednostki wojskowej. Nastawnie wykonawcze Sl3 i Sl4 stały w okolicy wiaduktu w ciągu ul. Łukowskiej.
Część zdawczo – odbiorcza zaczynała się za ulicą Łukowską. Obejmowała wyjazdy z Siedlec w stronę Terespola i Siemianówki pomiędzy którymi znajdowała się baza tłucznia, później zlikwidowana na rzecz zakładów Stadlera. W północnej części znajduje się do dziś używany plac rozładunkowy, nieczynna hala parowozowni, nieczynna bocznica Przemysłowej Dzielnicy Miasta (obsługującej niegdyś PEC i Mostostal) a w południowej części Zakład Wschodni PKP Energetyki.
Do roku około 2000 na przedłużeniu bezkolizyjnego wyjazdu w stronę Sokołowa Podlaskiego mieściła się grupa torów odstawczych a wcześniej trójkąt do obracania parowozów. Trójkąt został rozebrany prawdopodobnie po roku 1984 zaś tory dodatkowe rozebrano do roku 2000.

Po modernizacji:

Po modernizacji stacji w latach 2013 – 2016 układ torowy stacji zmienił się diametralnie. Część towarowa stacji została całkowicie przebudowana i z kilkudziesięciu torów pozostawiono zaledwie 4 tory dodatkowe oraz 4 tory manewrowe – odstawcze. Wszystkie nastawnie zostały zburzone zaś wybudowano jedną, parterową, nowoczesną nastawnię dysponującą. W przyszłości planowana jest budowa LCS Siedlce, które obejmie sterowanie stacjami w Dziewulach i Sokołowie Podlaskim oraz posterunkami w Kotuniu i Mordach (planowanym do budowy). W części pasażerskiej powstały nowe, 400 metrowe perony z zadaszeniem, ławkami, informacją pasażerską, przejściem podziemnym oraz tunelem samochodowym a w najbliższym czasie planuje się renowację budynku dworca.
Wszystkie tory zostały przystosowane do zwiększonego nacisku osi na szynę. Zabudowano rozjazdy pozwalające na jazdę z prędkościami 100km/h i 60km/h „na bok” oraz nową sygnalizację świetlną. Tor nr 10 przy peronie dworcowym nr 1 stał się torem końcowym.
W związku z budową centrum przesiadkowego zburzona została jedna z hal wachlarzowych lokomotywowni oraz wszystkie hale napraw EZT. Na ich miejscu powstało wyżej wymienione centrum oraz dwupoziomowy parking samochodowy. Obecnie pociągi pasażerskie mogą przejeżdżać przez stację z prędkością do 160km/h, zaś pociągi towarowe do 120km/h.


Chronologia wydarzeń:

  • 8 X 1866 – otwarcie stacji
  • 21 VII 1887 – stacja węzłowa
  • 1915 – pożar dworca
  • 28 VII 1944 – zniszczenie dworca
  • Lata 70-te – modernizacja SRK
  • Lata 70-te – likwidacja trójkąta do obracania parowozów w rejonie ul. Piaskowej
  • 22 XII 1977 – elektryfikacja
  • 1999 – remont dworca
  • Początek XX wieku – likwidacja MD Siedlce
  • 2007 – powstanie zakładów Stadlera
  • 2013 – rozbiórka hali napraw EZT
  • 2015 – rozbiórka jednej z hal wachlarzowych
  • 2013 – 2016 – modernizacja stacji
  • 2018 – otwarcie tunelu pod stacją
  • 2021 – renowacja dworca

Chronologia nazw:

  • Od 1866 do dziś – Siedlce

Lokalizacja stacji:


Wyświetl większą mapę

Schematy stacji:

Schemat stacji z 2017 roku, zamieszczony na portalu semaforek.org.pl
Schemat stacji z 2017 roku, zamieszczony na portalu semaforek.org.pl
Uproszczony schemat drogowy stacji Siedlce z roku1981. Do roku 2014 niewiele się mieniło.
Schemat stacji z roku około 1981.

Galeria:


Źródła: atlaskolejowy.net, bazakolejowa.pl, Rafał Dmowski – „Funkcjonowanie kolei na południowym Podlasiu na przykładzie Siedleckiego Węzła Kolejowego”

Ostatnia aktualizacja: 18.01.2022