Daniszewo

20.04.2020. Przystanek osobowy Daniszewo w 2020 roku. Widok w stronę Gucina.
  • Typ: przystanek osobowy (od 1959 r.)
    – mijanka (1911 – 1919)
  • Linia: 34
  • Kilometr: 5,525
  • Data budowy: 1911 r.
  • Data zamknięcia: 1993 r.
  • Peron: ziemny (219m)
  • Dworzec: rozebrany
  • Zadaszenie: brak
  • Odległość od zabudowań: 50 m.
  • Stan: nieczynny

Historia:

Przystanek osobowy Daniszewo w obecnej formie powstał w roku 1959 i praktycznie nie zmienił się do dziś. Oddalony o kilkadziesiąt metrów od zabudowań służył mieszkańcom przez ponad 30 lat, gdy w 1993 roku zawieszono połączenia pasażerskie. Jednak w latach 1911 – 1919 było tu coś więcej. Według portalu atlaskolejowy.net w kilometrze 5,900 znajdowała się nastawnia dysponująca a dzisiejszy przystanek był mijanką. Powstała ona na krótko przez I Wojną Światową zaś po wojnie nie została odbudowana.


Infrastruktura:

Przystanek powstał w kilometrze 5,525 szlaku Ostrołęka – Gucin na uboczu miejscowości o tej samej nazwie. W jego otoczeniu znajdziemy zabudowania Daniszewa, drogę gminną z Rzekunia do Grodziska Wielkiego oraz drogę z Daniszewa do Czarnowca, krzyżującą się z linią nr 34 tuż przed przystankiem. Peron oświetlony był latarniami na całej swojej długości, zaś obok niego stał murowany budynek poczekalni z kasą biletową oraz budynek toalet. Oba zostały rozebrane w 2012 roku. Sam peron był platformą ziemną o długości 219 metrów i wysokości 30 cm. Do dziś poza wyburzonym budynkiem dworca i toalet przystanek jest zachowany w kompletnej formie.
O mijance informacji brak.


Chronologia wydarzeń:

  • 1911 – budowa mijanki
  • 1919 – zamknięcie mijanki
  • 1959 – otwarcie przystanku osobowego
  • 31.03.1993 – zamknięcie przystanku
  • 2012 – rozbiórka poczekalni i toalet

Chronologia nazw:

  • 1911 – 1919 – Danischewo
  • Od 1959 do dziś: Daniszewo

Lokalizacja przystanku:


Wyświetl większą mapę

Galeria:


Źródła: atlaskolejowy.net

Burzec

Burzec – mijanka z okresu II Wojny Światowej, jakich III Rzesza utworzyła na linii nr 34 wiele. Po wojnie jednak nie zachowała się żadna z nich.


Zdjęcie lotnicze z roku 1944 pokazujące mijankę Burzec. www.fotopolska.eu
  • Typ: mijanka
  • Linia: 55
  • Kilometr: 112,850
  • Data budowy: 1940 r.
  • Data zamknięcia: 1944 r.
  • Semafory: brak inf.
  • Rozjazdy: brak inf.
  • Ilość torów: 2
  • Ilość bocznic: 0
  • Peron: brak
  • Budynek dworca: brak
  • Odległość od zabudowań: 500 m
  • Status: rozebrana

Historia:

Mit, legenda czy zapomniana stacja po której nie pozostał żaden ślad historyczny? Pytanie to dalej pozostaje nie rozstrzygnięte. Bo o ile o tej mijance możemy usłyszeć tylko opowieści starszych maszynistów z cyklu „mój dziadek jeździł…” o tyle w miejscu domniemanej stacji znajdziemy ślady świadczące o dodatkowym torze i posterunkach ruchu.
W czasie II Wojny Światowej pomiędzy kilometrami 112,005 i 112,850 powstała prawdopodobnie mijanka wybudowana przez wojsko III Rzeszy. Według zdjęć lotniczych z 1944 roku w obu tych kilometrach znajdowały się posterunki ruchu. Były to prawdopodobnie nastawnie: dysponująca oraz wykonawcza. Te same zdjęcia nie są niestety na tyle ostre by pokazać coś więcej.
Dodatkowy tor znajdował się najprawdopodobniej po prawej stronie toru głównego. Nic nie wiadomo o urządzeniach sterowania ruchem. Nie wiadomo też czy były tu semafory.
Dlaczego PKP nie odbudowało stacji po wojnie? Zapewne z powodu jej lokalizacji, dalekiej od jakichkolwiek zabudowań. Stacja znajdowała się pomiędzy dzisiejszymi miejscowościami Borki Siedleckie i Purzec. Do Bork było zwyczajnie zbyt daleko zaś mieszkańcy Purzeca musieliby pokonać naturalną barierę jaką była rzeka Liwiec.
Dziś po mijance pozostały tylko fundamenty nastawni ukryte głęboko w krzakach i trawie.



Chronologia wydarzeń:

  • 1940 – otwarcie mijanki
  • 1944 – zamknięcie mijanki

Chronologia nazw:

  • 1940 – 1944 – Burzec

Lokalizacja:


Wyświetl większą mapę

Galeria:


Źródła: fotopolska.eu, atlaskolejowy.net